به گزارش خبرگزاری حوزه، علیرضا زهیری در نشست علمی با عنوان «مدار اعتراض» که با همکاری مشترک پژوهشکده علوم و اندیشه سیاسی، مرکز همکاری های علمی و بین الملل پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی و همچنین روابط عمومی دفتر تبلیغات اسلامی برگزار شد، به تشریح موضوع «اعتراض و جنبش های اجتماعی جدید» پرداخت و گفت: اعتراضات در سطح بین المللی نسبت به سال های گذشته اشکال جدیدی پیدا کرده است. اساسا از دهه ۸۰ بسیاری از جنبش های اجتماعی کشور ما نیز با جنبش های اجتماعی سایر کشورها مشابهت پیدا کرده اند.

وی افزود: جنبش های اجتماعی اخیر در کشورهای مختلف دارای مطالبات و خواسته هایی بوده اند که جنبه عمومی داشته و قابل فهم در همه جوامع هستند. این جنبش ها دارای رهبر نبوده و به تعبیری شبکه های شناور یا جماعت های غیرباهم می باشند.

این استاد علوم سیاسی خاطرنشان کرد: یکی دیگر از ویژگی های جنبش های جدید نداشتن هویت واحد و مشخص است. این جنش ها از جهت مطالباتی دارای عمق نبوده و فقط بر اساس یکسری خواسته های سطحی شکل می گیرند.

وی جنبش های اجتماعی جدید را ناشی از وجود ارتباطات جهانی و رسانه های جمعی دانست و گفت: این با هم بودن را رسانه ها به جنبش های اجتماعی جدید بخشیده اند. این ارتباطات موجب ایجاد ادراک مشترک بین افراد ملل مختلف شده است.

وی بسیاری از تحلیل ها در مورد جنبش های اجتماعی را معرف نقش تعیین کنندگی رسانه ها برشمرد و تصریح کرد: این تحلیل ها متأسفانه اشتباه بوده و باید اصلاح گردد؛ باید دانست که رسانه ابزار قدرتمند ایجاد ادراک است و خود این ابزار در وهله اول تحت تأثیر عوامل دیگری بوده و موجب بروز و ظهور آن ها می باشد. پس تعیین کننده های اصلی رسانه ها نیستند.

زهیری با اشاره به زمینه های ایجاد فرصت تعیین کنندگی برای رسانه ها افزود: مهندسی فرهنگ یکی از اصطلاحاتی است که از سال ها پیش توسط مقام معظم رهبری مطرح شد و گویای وقایع مهمی بود. تهاجم فرهنگی و شبیخون فرهنگی نیز که از جانب رهبری معظم انقلاب مطرح شد، زنگ خطرهایی برای همه ما مبنی بر وقوع زمینه هایی برای تخریب فرهنگ اسلامی در جامعه ما بود.

عضو گروه علوم سیاسی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی بیان داشت: در دهه های گذشته شاهدیم که نسل سومی های انقلاب اسلامی تقاضاهای محدود اجتماعی در موضوعاتی همچون سبک جدید حیات اجتماعی و حجاب داشته اند. در سال های اخیر نیز علیرغم افزایش دینداری شاهد تغییر در تفاسیر دینی و رشد تسامح در دین هستیم.

وی گفت: کنشگران اجتماعی دهه ۸۰ به دنبال قدرت سیاسی به عنوان پشتیبان بودند که آن را در انتخابات سال ۸۸ پیدا کردند. افرادی که خواسته اجتماعی محدودی داشتند به دلیل اینکه فکر می کردند نمی توانند به خواسته های خود برسند، دنباله روی گروه ها و افراد سیاسی شدند که منجر به اتفاقات تلخی هم برای نظام و هم مردم شد.

وی با تأکید بر تغییر سبک زندگی بسیاری از افراد معترض اظهار داشت: بسیاری از افرادی که به عرفان های نوظهور گرایش پیدا کرده اند، بدون آگاهی و مطالعه تعمیقی است. این موضوع نشان از خستگی و فرار آنان از یک وضعیت به سمت وضعیتی با الگوی مناسب تر بر اساس ادراک خود این افراد است.

عضو گروه علوم سیاسی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در پایان خاطرنشان کرد: با توجه به وقوع بلوغ زودرس اجتماعی که در جامعه ما در حال شکل گیری است، می بایست مسئولین و متولیان امور اقتصادی و فرهنگی زمینه هایی را که موجب ایجاد تصور افراد معترض مبنی بر عدم وجود بستری برای بیان خواسته هایشان شده، مورد توجه و رفع قرار داد.